Ons verleden

De Rattekothoek in Watou ontwikkelt zich tot een bruisende ambachtelijke zone met een rijke geschiedenis. In 1828 begon Benoit Demey de smidse 't Rattekot, een centrale plek in deze bedrijvige buurt. Naast de smidse bevonden zich een wagenmakerij, Lanszweert, en een maalderij, Tancere. Om de wachtende klanten te ontvangen, waren er twee herbergen, 't Rattekot en De Kat, evenals een winkel van Jerome Buseyne die de grensgemeente van benodigdheden voorzag.

Gelegen op slechts vierhonderd meter van de Franse grens, vormde dit kruispunt van wegen een levendige ontmoetingsplek. Het was niet alleen een centrum voor ambachtelijke activiteiten, maar ook een plek waar verhalen werden uitgewisseld en waar lokale bewoners en reizigers elkaar ontmoetten. De Rattekothoek was zo veel meer dan een handelscentrum; het was een ontmoetingsplek waar geschiedenis en gemeenschap samenkwamen.

Het huwelijk van Jules Verhille en Leonie Dugardein wordt ingezegend op 28 augustus 1878. Dit is meteen de start van de uitbating van de smidse 't Rattekot. De smidse Huisvestte voordien de actieve peerdesmid Benedictus Demey. Met de komst blazen Jules en Leonie de smidse op de Rattekothoek weer nieuw leven in. op 14 januari 1879 kopen ze de smidse voor 6.100 Fr. Ze krijgen twaalf kinderen. Op kerstdag 1888 wordt het gezin Verhille echter zwaar getroffen door een hevige brand, waarbij het huis afbrandt. Gelukkig kan de smidse gedeeltelijk worden gered. De volgende generatie zet het atelier verder, ook na het overlijden van Jules op 19 oktober 1916.

Na de Eerste Wereldoorlog zijn Gaston en Maurice de tweede generatie Verhille die aan het smidsevuur staan. In 1923 worden zij samen met hun zuster Zoë als uitbaters ook de eigenaars van 't Rattekot. Gaston, beter bekend als Ston, wordt aan het IJzerfront door de Duitsers gevangengenomen. Hij verblijft in Duitse kampen en werkt als scheepshersteller in het Duitse Lubeck. De dood van zijn vader verneemt hij pas bij zijn thuiskomst op 29 januari 1919 na een moeizame terugreis.

De broers Verhille beslaan paarden, leggen hoepels rond karrenwielen, maken ankers, smeden en slijpen de scharren van ploegen en voeren honderden ander projecten uit. Het zijn onmisbare vakmannen voor de boeren, wagenmaker, timmer- en andere ambachtslieden in de regio. De twee broers en de zus blijven ongehuwd. Hun nichtje Godelieve (Lucienne) Delalleau komt in 1947 inwonen om haar tante en ooms bij te staan.

In 1958 trouwt Godelieve met Noël Cauwelier, eveneens een smid. Ze baten samen de smidse verder uit en krijgen vier kinderen. Zonen Marc en Pol zijn van jongsaf aan geïnteresseerd in metaalbewerking. Ze zijn ook gefascineerd door de verhalen van hun grootoom Noom, die tot op zeer hoge leeftijd dagelijks in zijn smidsebiotoop te vinden is.

Pol, de jongste zoon van het gezin, blijft ondanks zijn interesse voor het bewerken van roestvast staal ook gevoelig voor de authentieke invulling van het ambacht van de smid. Na een omweg als onderhoudsmecanicien in de brouwerijsector, waar hij onder anderen uitgebreider kennismaakt met het bewerken van zijn geliefkoosd materiaal inox, keert Pol in 1993 terug naar zijn roots in het Rattekot. In 1996 bouwt hij een nieuwe loods naast de oude smidse. Pols' liefde voor maatwerk, voor het materiaal inox en voor techniek, zijn oog voor schoonheid en perfectie, gekoppeld aan de stijgende vraag naar inoxtoepassingen in de interieurwereld, zorgen voor een geleidelijke verschuiving in zijn cliënteel. In 2000 wordt de firmanaam Made in Inox gelanceerd en broer Marc wordt de eerste werknemer. Het maatwerk in inox met toepassingen in diverse sectoren (particulier, horeca, industrie, bouw agro en design) groeit gestaag, net zoals het personeelsbestand.

In 2012 wordt de oude smidse afgebroken, maar de uitrusting, het gereedschap en de machines van de oude smederij worden bewust in de nieuwbouw geïntegreerd. Pol en zijn meewerkende echtgenote Marleen Baelde delen dezelfde passie voor het materiële en immaterieel erfgoed van de smid.